Verhalengroep De taal van herkomst #2 – oorspronkelijke verhalen
- Op 18 april 2024
Vrijdagmiddag 15 maart kwamen 7 mensen in Theater De Nieuwe Vorst in Tilburg samen om deel te nemen aan een kennismakingsbijeenkomst voor een verhalengroep, georganiseerd door Ferran Bach.
Het begon met een eenvoudige maar krachtige oefening: het opschrijven van elkaars namen op een sticker. Een handeling die de basis legde voor een eerste start voor verbinding en ontdekking.
Ferran nam het voortouw om de bedoeling van de verhalengroep te verhelderen: verhalen delen, luisteren en verbinden, ongeacht waar je vandaan komt en in welke taal of talen je woont.
De deelnemers, afkomstig uit verschillende delen van Nederland, waaronder Tilburg en Amsterdam, kwamen via diverse wegen bij elkaar. Van het persoonlijke netwerk van Ferran tot aan het maandelijks event Taalrondje, de interesse in verhalen delen en luisteren was divers.
De motivaties achter hun deelname was ook voor iedereen weer anders. De een is vooral nieuwsgierig naar het proces van de verhalengroep. De ander heeft vooral een behoefte aan luisteren en vertellen, is vooral gekomen omdat hij was uitgenodigd, en Ferran zo’n aardige man vindt. Dan heb je nog die deelnemer die is geboren op een klein Brits eiland, Jersey, en 50 jaar geleden op reis is gegaan. Hij ‘woont’ dus ook in het Nederlands, een andere taal dan het Engels waarmee hij opgegroeid is. Als 70+ is hij er nog steeds niet uit wat hij wil worden, zegt hij. Dus vindt het interessant om terug te kijken op zijn leven tot nu toe. Ferran woont al meer dan de helft van z’n leven in een andere taal, vindt het fijn om daarover te praten en wil interessante quotes en ideeën delen.
Met citaten als “het verleden is een land waar we allemaal uit zijn gemigreerd” van Salman Rushdie en inzichten zoals “we kijken maar één keer echt naar de wereld, in onze kindertijd, de rest is herinnering” van Louise Glück, werd de groep uitgedaagd om te reflecteren op hun eigen migratieverhalen. En maakte Ferran duidelijk dat we allemaal een soort van migranten zijn.
De groep werd uitgenodigd om samen te komen voor vier sessies waarin verschillende thema’s zouden worden verkend. Van de taal van herkomst tot Nederlandse en Vlaamse uitdrukkingen, elk onderwerp biedt een kans om dieper in te gaan op persoonlijke verhalen en ervaringen.
De locatie, een theatercafé voor openingstijd, biedt een informele en gastvrije omgeving waar de deelnemers zich op hun gemak kunnen voelen om hun verhalen te delen. De structuur is helder: een ijsbreker om de groep te leren kennen, gevolgd door een korte vertelronde en thematische verdieping.
Met huiswerkopdrachten zoals het maken van een foto van de inhoud van hun keukenkastjes, worden de zintuigen geprikkeld en ontstaat er ruimte voor verdere exploratie en reflectie. Elke sessie zal ook om een van de zintuigen draaien; proeven, ruiken, zien en horen. Vanuit daar kan de groep de diepte in.
Deze middag ging de groep al aardig die diepte in met het afmaken van de volgende zin: ‘Ik denk dat ik de enige ben die…’ Uit de opmerkingen die hierop volgden, zoals ‘een Hongaarse moeder heeft’, kwamen al interessante verhalen naar voren.
De bijeenkomst eindigde met een gevoel van nieuwsgierigheid en verwachting voor de volgende, gepland op vrijdag 5 april. Iedereen mag alle informatie even laten bezinken en beslissen of ze ermee doorgaan of niet; maar het belooft een reis te worden vol ontdekking, verbinding en betekenis.
Heb jij interesse om je eigen verhalengroep te starten? Wil je meer weten? Neem contact op via info@platformlevensverhalen.nl.
p.s. Deze keer was er na overleg met en akkoord van alle deelnemers een communicatiemedewerker van Platform Levensverhalen bij deze presentatie aanwezig om verslag te doen, dit is een uitzondering op de regel. Normaal is een verhalengroep besloten.